De laatste week
Bijna 3 maanden nadat ik vanuit Canterbury vertrok ben ik op donderdag 11 juli in Rome aangekomen. Mijn voetreis zit erop. Daar moet ik nog wel even aan wennen. Ik voel me nu gewoon een toerist in Rome zoals duizenden anderen. De aankomst in Rome was heel anders dan in Santiago de Compostela. Daar op het plein veel pelgrims die te voet, met de fiets of met een busreis zijn aangekomen. En je ontmoet daar veel bekenden die je onderweg tegenkwam. In Rome voelde ik me al snel een zonderling met mijn rugzak en stokken. Het laatste stukje loop je zowat in een file toeristen richting het Sint-Pietersplein. En daar sta je dan. Als het 'doel' Rome zou zijn geweest dan is de aankomst een beetje teleurstellend. Rome was echter de bestemming, het doel was de voetreis zelf. En van die voetreis heb ik enorm genoten, ook al was het soms zwaar. De landschappen, de dorpen en steden maar vooral de ontmoetingen waren prachtig. Ik ben heel dankbaar dat ik dit heb kunnen doen. Ik beschouw het als een groot voorrecht!
In de laatste wandelweek ontmoette ik nog José uit Erp. Zij is vanuit Erp in Noord-Brabant naar Rome gelopen. Van andere pelgrims wist ik dat ze een paar dagen vóór mij liep. Leuk dat we elkaar op de valreep toch nog hebben ontmoet. José heeft een familielid verloren als gevolg van de ziekte ALS en zij heeft zich voor de bestrijding van deze ziekte laten sponsoren. Ik heb daar veel respect voor want het lopen ging niet altijd gemakkelijk. In Brabant zeggen ze volgens mij dan; 'Keigoed gedaan José'.
De laatste dagen bestond het landschap voor een belangrijk deel uit hazelaars voor de teelt van hazelnoten. Nutella-bossen zeg maar. Bijzonder dat elke streek zo zijn specifieke producten levert zoals rijst, wijn, olijven, tomaten en hier dus hazelnoten. Hoe dichter bij Rome hoe rommeliger het wordt en in de voorsteden was het een vette bende van stinkend huisvuil dat niet (tijdig) wordt opgehaald. Echt bizar! In het toeristische centrum is het gelukkig beter geregeld.
Donderdag, de dag van aankomst in Rome, heb ik Veronica O'Connor ontmoet. Ik schreef daar over in mijn vorige stukje. We hadden op een punt, een kilometer of 6 voor het einde van de etappe, afgesproken. Via de Monte Mario, een berg met een fantastisch uitzicht over Rome, zijn we rustig afgedaald de stad in. Het was erg boeiend om haar verhalen te horen over hoe het was in 2002 toen zij de Via Francigena liep. Niet te vergelijken met nu, maar de landschappen en steden zijn hetzelfde. Veronica heeft van de wandeling genoten en een aantal dingen waren een feest van herkenning. Zaterdagavond zouden we voor de laatste keer samen gaan eten maar door een lichte teenblessure ging dat helaas niet door. Het wegdek hier maakt zelfs wandelen blessuregevoelig.
Na aankomst op het Sint-Pietersplein zijn Veronica en ik naar het kantoor van het Vaticaan gegaan om mijn testimonium op te halen. Veronica mocht echter niet mee naar binnen. Erg formeel allemaal vergeleken met Santiago de Compostela. Hier wordt totaal niet gevraagd naar je ervaringen, het is net een soort stadhuis, onpersoonlijk. Heel anders was het in de Friezenkerk. Een Nederlandse rooms-katholieke kerk in Rome met een lange geschiedenis gelegen vlak naast het Sint-Pietersplein. Op de dag van aankomst was de kerk gesloten maar op zaterdag ben ik er alsnog geweest. Ik werd ontvangen door de rector van de Friezenkerk, monseigneur Hurkmans, voormalig bisschop van ''s-Hertogenbosch. Hij informeerde uitgebreid naar mijn tocht. Na zijn emeritaat heeft hij deze functie aanvaard en is hij verhuisd naar Rome. Een bijzonder vriendelijke man.
In Rome heb ik overnacht bij de zusters van Monastero Madonna Dell' Eucaristia. Een kloostergemeenschap van dezelfde orde als de zusters van Saint-Loup-sur-Aujon waar ik in mei heb overnacht en waarover ik eerder in mijn blog heb geschreven. Een heel leuke ontmoeting en een prima overnachtingsplek. Toen ik zei dat ik uit Nederland kwam vertelde een van de zusters dat zij toevallig als dagelijks gebedspunt Nederland had. Ze bidden voor alle landen en gedurende een bepaalde periode specifiek voor één land. Ze vroeg me of ik een gebedspunt met betrekking tot Nederland voor haar had. Die vraag overviel me wel een beetje maar ik koos als gebedspunt de kerken in Nederland in het algemeen. Om de ogenschijnlijke teloorgang en de leegloop ervan te stoppen en dat de kerk voor iedereen een veilige en heilzame plek mag zijn of worden. Heel bijzonder om te horen dat ergens in een klein klooster midden in de stad Rome een zuster dagelijks bidt voor Nederland.
Ook mijn wandelschoenen hebben Rome gehaald! Ondanks de slijtage lopen ze nog prima. Het enige verbeterpunt zou zijn het stiksel aan de zijkanten, maar met wat lijm is het gelukt de boel goed bij elkaar te houden. Petje af voor Hanwag!
Ja, dit was het dan. Aan een voor mij wel heel bijzondere periode is nu een einde gekomen en dus ook aan dit blog. Natuurlijk was het maar een greep uit de vele indrukken, maar ik hoop dat het een redelijk beeld heeft kunnen geven van mijn voetreis. Ik moet zeggen, soms viel het niet mee om tijd te vinden om een stukje te schrijven en de foto's te uploaden. Maar iedere week is het toch min of meer gelukt. De reacties vond ik soms mooier dan mijn eigen verhaal :). Ik heb ervan genoten. Iedereen bedankt voor de reacties en aanmoedigingen in welke vorm dan ook. Joke, jou wil ik in het bijzonder bedanken dat je me altijd gesteund hebt met mijn plannen voor deze voetreis. Je zal maar een vent hebben die naar Rome gaat lopen ;). Bedankt, ik hou van je!
Ik heb genoten van je verhalen en fotos.
Een goede reis terug
Ook respect voor Joke, die toch haar man 3 maanden is kwijt geweest!
Goede reis terug, en een fijne hereniging met je gezin en ieder die je lief is. XX
We hebben je wekelijkse verhalen intens gelezen en op de kaart je route gevolgd. En dan de schitterende foto’s. Wij hebben ervan genoten maar de werkelijkheid heb jij nog intenser beleefd. Sterkte met het afkicken, en het zal voor je volgers ook wel even wennen zijn je wekelijkse verhalen te missen, in elk geval geldt dat wel voor ons.
We hebben genoten van je reisverslag en foto,s , prachtig om te lezen en zien.
Nu weer fijn thuis bij Joke en je gezin
Wat een heerlijke verhalen heb je geschreven. Daar ga je geen spijt van krijgen. Zo leuk om later te lezen en de foto's te bekijken en lekker na te genieten. Nu eerst maar weer eens aarden in Zoetermeer! Goede terugvlucht!
P.S. Dea en ik zijn eens in de St. Jan in Den Bosch geweest bij een opname van Nederland zingt, waar Mgr. Hurkmans ook aanwezig was. Is die oecumene niet te zien als een deelverhoring van de zuster in Rome?
En wat heb ik genoten van al je mooie, interessante en boeiende verhalen. En natuurlijk ook van je prachtige foto's.
Hoop je spoedig weer te zien bij een van onze 'eenvoudige' twintig kilometer tochten .... ;-) (met nieuwe schoenen???)
Een goede thuisreis gewenst.
(Enne.. oud-bisschop Anton Hurkmans was voordien een geliefde pastoor in Waalwijk....)
Fijn dat je heelhuids bent gearriveerd in Rome.
Het is niet de afsluiting van een pelgrimstocht,
maar het begin van een ander leven!
De landschappen, de ontmoetingen en indrukken.
Deze blijven en beïnvloeden elke dag na deze...
Koester de herinneringen aan de prachtige tijd
op de route van De Weg van de Franken!
Pelgrimsgroet
Ben Teunissen, auteur wandelgidsen
Ik ben benieuwd hoe je na al deze indrukken het normale leven weer gaat oppakken (voor zover jij een normaal leven leidt natuurlijk ;-) ). Kees had het vanmorgen in zijn preek o.a. over ont-moeten. Daar zit vaak de kunst om weer in het gareel te komen zonder van alles te moeten, maar er van te genieten. De ontmoetingen komen dan van zelf wel. Dat heb jij in ruime mate mogen beleven in deze tocht en mogelijk een van de meest boeiend ervaringen van deze tocht. Ik hoop er nog verhalen bij te horen.
Prachtig om te lezen dat je de op de uitnodiging van Moeder-overste van de Zusters van Saint-Loup bent ingegaan en in de aan hun verwante kloosterorde in Rome hebt gelogeerd. En een beetje jammer dat Veronica niet werd toegelaten. Ik denk dat je haar had moeten voorstellen als de Heilige Veronica dan waren er waarschijnlijk deuren open gegaan die voor anderen gesloten blijven.
Jan een goede vliegreis terug naar Nederland, ik hoop dat je weer een beetje kan aarden. Ik denk dat het wel gaat lukken als je het ontvangstcomité weer in de armen sluit.
Groet Kees
Ook je slotwoorden zijn in dit verband veelzeggend, d.w.z. je bijzondere relatie met Joke. Het is een reis die je met z’n tweeën maakt............
We gaan de verhalen en alles missen...............of heb je al weer iets op het oog?
Gefeliciteerd met deze ongekende prestatie. Tot gauw in Zoetermeer! Rendez-vous The Old Pal :)
Ik ben pas laat "ingestapt " met betrekking tot je reisverhaal maar ik heb genoten van je leuke verhaalstijl! En natuurlijk ook van harte gefeliciteerd met het behalen van je doelen!! Ik hoop je weer te zien bij onze 20 km wandelgroep ( dat is nu een eitje voor je!)
Groetjes van Betty van der Plaat
Nu lekker uitrusten en bijpraten met Joke. Groeten, Henk en Loes
Ik wens je nog veel na-genietingen toe en hopelijk ga je komen met een presentatie in verhaal en beeld, dat zal ongetwijfeld nog boeiender zijn om het uit jouw mond te horen. Nogmaals bedankt voor alle mooie foto's!
Een pelgrim weet dat `alle wegen naar Rome leiden`, maar natuurlijk mag je daar ook weer weg naar huis; We hopen dat de terugreis goed is. Je zult hier zeer welkom zijn, nog nagenietend vele verhalen en belevenissen vertellen, en oh ja, predikanten hebben dus niet altijd het laatste woord.
Gefeliciteerd met deze topprestatie.
Ik heb erg genoten van je verhalen en prachtige foto's.
Ik hoop dat we elkaar nog eens ontmoeten. Wie weet is er deze winter weer een mooie cursus in Rotterdam.
Mocht je ooit nog eens een lezing over je tocht houden dan hoor ik dat graag.
Hartelijk dank!
Groet Hans Hooghart
God behoede je op je verdere pelgrimstocht!