Via de Povlakte naar de Apennijnen
Inmiddels ben ik in de Apennijnen aangekomen. Na de Jura en de Alpen het derde en laatste gebergte dat doorkruist moet worden. De Apennijnen zijn veel lager dan de Alpen maar het is minstens even zwaar omdat je vaak omhoog en vervolgens weer omlaag gaat. Daardoor maak je veel hoogtemeters. Ook de warmte maakt het lastiger. Een voordeel is dat je geen rekening hoeft te houden met sneeuw.
De Povlakte is landschappelijk niet erg interessant. Natuurlijk zijn er ook mooie plekjes maar over het algemeen is het erg eentonig. De rijstvelden hebben er plaats gemaakt voor graan, mais en vooral tomaten. Met Marco, een Italiaanse pelgrim, ben ik met een motorbootje de rivier de Po overgestoken. In de reisgids die ik gebruik werd deze optie genoemd. De schipper gebeld en een afspraak gemaakt voor 9 uur de volgende morgen. Keurig op tijd kwam hij ons ophalen. Marco en ik waren de enige passagiers die ochtend. Een prachtig tochtje over de brede rivier de Po. Bij aankomst enkele kilometers verderop aan de overkant volgde een heel ritueel. De schipper nam ons mee naar zijn huis achter de dijk. Een prachtige plek. Hij liet van alles en nogwat zien. Bijvoorbeeld een antieke steen die hij ergens ingemetseld had met daarop een inkerving van een vis (ichtus). Het herkenningsteken van de vroege Christenen. Ook houdt hij in een groot boek bij hoeveel pelgrims hij jaarlijks overzet en waar ze vandaan komen. Alles laat hij zien. Een stempel in het pelgrims paspoort en tenslotte nog een fotosessie. Een leuke onderbreking in het toch wat saaie gebied.
De afgelopen tijd veel opgetrokken met enkele andere pelgrims. Marco noemde ik al. Marcin uit Polen en Leanne uit Australië. Helaas zijn ze nu allemaal vertrokken. Leanne vanwege familie omstandigheden, de anderen omdat de beschikbare tijd erop zat. De meeste pelgrims doen de tocht naar Rome in delen. Wel jammer, ook al loop je niet altijd samen op, het is toch leuk om elkaar s avonds te ontmoeten, met elkaar te eten en bij te praten. Ongetwijfeld kom ik wel weer nieuwe 'caminovrienden' tegen.
Gisteren overnacht in Villa Santa Maria in Fornovo. Een andere geplande overnachting lukte niet. Het was ruim een kilometer buiten de route en een stuk hoger gelegen maar ik had geen andere mogelijkheid. Na aankomst in Fornovo gebeld en ik kon komen. Het bleek een soort conferentiecentrum te zijn van de kerk. Er worden allerlei activiteiten georganiseerd. Toen ik er aankwam was er een groep van 80 personen die op dat moment een les Hebreeuws kregen. Ondanks de drukte werd ik heel hartelijk ontvangen en vrijwel meteen kreeg ik een warme lunch fruit en een fles water. Het centrum wordt gerund door een Pakistaans echtpaar dat met hun kinderen al 10 jaar in Italië woont. De groep vertrok aan het einde van de middag en de locatie veranderde in een lustoord met een prachtig uitzicht op de Apennijnen. Erg aardige en gastvrije mensen. Ze stelden voor dat ik nog maar eens een paar dagen terug moest komen met Joke. Wie weet. We hebben emailadressen uitgewisseld want graag zou hij Nederland een keer bezoeken. Het is heel bijzonder dat je in zo'n korte tijd zoveel vriendelijke mensen ontmoet. Zoals ook de groentenman die in een dorpje groenten en fruit vanuit zijn vrachtauto verkocht. Toen ik aan de beurt was maakte ik hem duidelijk dat ik een banaan wilde. Hij gaf me er een maar wilde niet dat ik afrekende. Ik kon gaan met die banaan. Heel bijzonder!
De komende dagen in de Apennijnen zullen nog pittig zijn. Hopelijk wordt het niet zo heet.
Iedereen weer bedankt voor de reacties, ook op de foto's.
Groet, ook van Marien. Mooie wandelweek gewenst (want dan krijgen wij weer een mooi verhaal...)
Wat ontzettend leuk om je verhalen te lezen en de foto’s te bekijken. Zelfs van ‘eentonig landschap’ maak je prachtige plaatjes. Het lijkt me heel bijzonder om deze tocht te maken. Ik hoop je weer eens te spreken na terugkomst en te horen wat deze tocht je heeft gebracht. Heel veel plezier en doorzettingsvermogen gewenst. Hartelijke groet!
Dagelijks volgen we jouw route en het doel Rome komt steeds dichterbij. Wat moeten de beide pelgrimages je wel niet hebben gevormd. Iets om de rest van het aardse leven om op terug te zien. Veel succes met de nog af te leggen (respectabele) afstand tot Vaticaanstad.
Hele mooie foto's.
Het is weer een mooi verhaal.
Veel plezier deze week
En wat een mooie plaatjes heb je weer geschoten!
Een pelgrimstocht is niet altijd makkelijk, maar zoals eertijds de pelgrims in het oude Israel, het is wel de weg naar een feest.
Sterkte op die weg en met de laatste loodjes die nu toch langzamerhand in beeld komen.
Je kunt nu in ieder geval gaan met die banaan!
Groeten uit Doorwerth.
De Apennijnen. Het venijn zit in de staart. Het is een lastig gebied om te doorkruisen. Persoonlijk doe ik liever een lange zware beklimming dan de hele dag klimmen en dalen. Aan de ander kant is het ook weer een prachtig en verrassend gebied.
Geniet er nog van zo lang het kan, Rome komt al aardig in zicht.
Fijne week.
Groet Kees
Niet vergeten terug te komen hoor!