De zusters van Saint-Loup-sur-Aujon

13 mei 2019 - Langres, Frankrijk

De afgelopen week veel regen, wind en lage temperaturen gehad. Het leek soms wel herfst. Nu is het weer droog en zonnig. De tocht verloopt verder voorspoedig met veel leuke ontmoetingen en bijzondere overnachtingsplaatsen.

Zo verbleef ik aan het eind van de lange wandeling waar ik over schreef in ESAT les Antes, wat een instelling voor zwakbegaafden bleek te zijn. Dorpen of steden die pelgrims onderdak willen bieden maken soms gebruik van bestaande accommodaties. Eerder had ik dat in het schoolgebouw van het Lycée Agricole in Bapaume en hier in Les Meix-Tiercelin kunnen pelgrims op beperkte schaal dus terecht in deze instelling. Was wel bijzonder. In de eetzaal kwam een bewoner naast mij zitten, hij schonk water in mijn glas en verder bleef het helemaal stil. Je vraagt je af wat er in hem omgaat. Ik zat alleen aan een tafel en er was volop plek overal maar hij kwam bewust naast mij zitten. Ook al bleef het stil, toch gaf hij mij het gevoel niet alleen te zitten eten.

De kamer die ik daar had was op zich prima met wastafel en douche. Maar de wc was niet in de kamer maar in de hal ernaast en dat was bijzonder tricky. Op de deur zat namelijk een deurdranger, zo gauw je de kamer verliet sloot de deur zich achter je. Op zich geen probleem, maar aan de buitenkant zat geen deurkruk. Zonder sleutel kwam je er nooit meer in. Ik kwam er tijdig achter en had toevallig de sleutel nog in mijn broekzak. Je moet er toch niet aan denken dat je s nachts naar de wc gaat en de deur valt achter je in het slot. Daar sta je dan midden in de nacht, onderbroek, shirtje en slippers. Verder niets, ook geen telefoon. Ik kreeg het al benauwd bij de gedachte alleen. Wat zou je moeten beginnen in zo'n groot vreemd gebouw waar je de weg totaal niet weet . Om ongelukken te voorkomen heb ik s avonds een van mijn wandelstokken aan de deurkruk vastgemaakt met daaraan de sleutel. Gelukkig is het goed afgelopen. Sommige lezers verdenk ik er wel van dat zij een lichte teleurstelling over die goede afloop niet of nauwelijks kunnen onderdrukken ;) 

Enkele dagen geleden in een gîte municipal (gemeente hostel) eindelijk weer een mede-pelgrim ontmoet. Een vrouw uit Ierland die de Via Francigena in delen loopt. Deze keer gedurende een week. Ze is priester in de Anglicaanse kerk in een parochie die deels in Ierland en deels in Noord-Ierland ligt. De kerkelijke indeling is veel ouder dan de bestuurlijke grens die later is getrokken. Interessant om verhalen te horen over het conflict en de onlusten tussen katholieken en protestanten in het verleden en de broze vrede die er nu is. Ook in haar familie bleken slachtoffers gevallen te zijn. Wel bijzonder dat dit oude conflict nu min of meer de Brexit blokkeert. Overigens zijn de verhoudingen tussen protestanten en katholieken goed. Het is/was vooral een politiek probleem. Net als in Nederland hebben voorgangers van de verschillende kerken geregeld overleg. Jonge lezers van dit blog moeten maar eens naar 'Zombie' luisteren, een song van de Ierse band The Cranberries. De tekst gaat over dit conflict. Was verder erg gezellig en we hebben een paar dagen met elkaar opgetrokken, niet samen gewandeld. Ieder wil zijn eigen tempo bepalen. Je ziet elkaar dan wel weer in de volgende overnachtingsplaats.

Afgelopen zaterdag overnacht in het klooster van de zusters Bénédictines in het dorp Saint-Loup-sur-Aujon. Ik had telefonisch contact gehad en afgesproken dat ik rond 3 uur zou aankomen. Maar vanwege het slechte weer, regen, wind en even zelfs hagel, heb ik tijdens de wandeling geen rustpauze genomen maar in één stuk doorgelopen. Als een verzopen kat stond ik in plaats van 3 uur al om 1 uur aan de poort. Een heel groot kloostercomplex waar in totaal maar 5 zusters actief zijn. Ik belde aan en na nog een keer aangebeld te hebben hoorde ik gerommel en ging de deur open. Ik moest denken aan 'How do you solve a problem like Maria' uit de film The Sound of Music. Die sfeer riep het op. De zuster die opendeed bleek achteraf toevallig ook nog Maria te heten. Nu in het klooster had ze een andere naam maar haar oorspronkelijke naam is Maria. Ik wilde me verontschuldigen en uitleggen waarom ik zo vroeg was, maar dat was totaal niet nodig. Ik kon meteen binnenkomen. Ze liet me even wachten om de Moeder-overste te halen. Daar stond ik te druipen op de vloer en voelde me behoorlijk  ongemakkelijk. Moeder-overste kwam, stelde zich voor en zette meteen alles in het werk om mij weer droog en warm te krijgen. Ze liet speciaal een extra elektrisch radiator kacheltje naar mijn kamer brengen om mijn kleren en schoenen te drogen, aan een andere zuster gaf ze opdracht om een warme lunch te regelen. Het was echt ongelooflijk hoeveel moeite ze deden. Wat een warme ontvangst! Nadat ik me had omgekleed stond er in de kleine refter inderdaad een heerlijke warme lunch klaar. ik heb ervan genoten. Je voelt je als herboren wanneer je weer droog en warm bent en heerlijk zit te eten. Een uurtje later arriveerde ook Ruth uit Ierland en ook zij werd liefdevol ontvangen. Om 5 uur de vespers bijgewoond in de kapel. En ook s avonds heerlijk gegeten in het klooster. Terwijl we zaten te eten kwam een van de zusters ons een zakje met koekjes brengen, het was een cadeautje van de Moeder-overste. De volgende ochtend, aan het ontbijt in de kleine refter, werd er aangeklopt. Moeder-overste met 3 zusters kwamen binnen om ons gedag te zeggen. We kregen elk een klein hangertje, een soort penning. Het was voor bescherming onderweg. 

De Moeder-overste vroeg of ik al een overnachtingsplaats had in Rome. Die had ik natuurlijk nog niet. Ze gaf een kaartje met haar naam en op de achterkant schreef ze de naam van van de Moeder-overste van het klooster van dezelfde orde in Rome. Dan zou ik daar wel kunnen overnachten. Het verblijf in het klooster van Saint-Loup-sur-Aujon was wel heel bijzonder!

Na het ontbijt vertrokken naar Langres. Ik had er nog nooit van gehoord maar wat een schitterend stadje is dat. Tegen een heuvel gelegen en geheel ommuurd. Prachtige kathedraal ook. Met Ruth, die ik in de kathedraal weer tegenkwam, de toren beklommen. Hierna vertrok zij met de trein op weg terug naar Ierland. Ik heb vervolgens een wandeling gemaakt over de stadsmuren. Prachtig!

Foto’s

17 Reacties

  1. Sophie:
    13 mei 2019
    Wat een leuk verhaal over die zusters! Ik zit er gewoon van te genieten. Ik hoop dat je verder beter weer hebt!! Lijkt me behoorlijk ongemakkelijk, in de stromende regen.
  2. Bert Uithol:
    13 mei 2019
    Moet bekennen dat ik me ( een beetje) herkende in de lichte teleurstelling.....
    Ben blij voor je dat het weer beter wordt. Lijkt me oncomfortabel met regenpak te lopen.
    We genieten ook van de foto’s en ga nu kijken waar je verblijft...
    Succes verder: Bert
  3. Jenneke:
    13 mei 2019
    Ik zag op één van de foto's een bordje met 'Rome 1600 km', dus je hebt nog een stukje te gaan. Gewoon maar blijven zingen 'De paden op, de lanen in enz.' of 'een potje met vet' die doet het ook altijd wel leuk.
    Nee zonder gekheid Jan, ik geniet van je schrijfstijl en mooie belevenissen. En wat kun jij goed fotograferen zeg. Echt super!
    Zet 'm op en GENIET!
  4. Judith:
    13 mei 2019
    Ik sluit me aan bij Bert.....ook ik zag je inderdaad voor de deur staan als een soort Mr. Bean met je knietjes tegen elkaar en een dom gezicht....😉
    Ik geniét van je verhalen! Dikke knuf
  5. Marjan Uithol:
    13 mei 2019
    Ik sluit me ook volledig aan bij ons pap en Judith ... dat zou ik nou echt hilarisch gevonden hebben 😜. Leuk reisverslag weer ome Jan 👍🏻
  6. Marien en Erika:
    13 mei 2019
    Nou Jan, ik ben heel blij voor je dat je niet 's nachts in je hansopje hoefde rond te dwalen in een groot, onbekend en donker pand. En wat mooi dat jij nu ook (eindelijk) ontdekt hebt dat er geweldige zusters zijn! Goede reis verder.
  7. Joke:
    13 mei 2019
    Ik heb een belevenis van je gehoord die ik hier niet teruglees.........hmmm. 😳😂
  8. Simon:
    14 mei 2019
    Nou Jan vertel.
  9. Anja:
    14 mei 2019
    Mooi verhaal Jan, hopelijk nu wat beter weer....Prachtige foto's
  10. Hans Ziedses:
    14 mei 2019
    Jan, wat een prachtig verslag, met fraaie foto’s. Ik heb je verblijfplaatsen in het Michelin kaartenboek opgezocht en zoals de foto’s laten zien wandel je in weer en wind door het Franse platteland. Op een van de foto’s van Langres is een standbeeld te zien van Denis Diderot, geboren begin 18de eeuw in Langres, een van de bekendste schrijvers/geleerden van zijn tijd.
    Ga moedig voorwaarts en blijf ons verrassen met je verhalen.
  11. Ron:
    14 mei 2019
    Prachtig verhaal Jan. En wat een mooie, bijzondere mensen kom je tegen. Een genot om je belevenissen te lezen en te zien. Ik heb ook zo mijn voorstellingen over jou met je nachtelijke escapades bij de toiletgang en, in nachtkleding, dolende rondgang in een vreemd gebouw.
    Spreek je daar later nog wel over. Ben ook wel benieuwd wat Joke bedoelt in haar cryptische bericht.
    Maar vooral succes met deze mooie onderneming met hopelijk beter weer.
    Hartelijke groet.
  12. Ton Lodders:
    14 mei 2019
    Hoi Jan, Langres is een fraaie plaats. Zijn daar en in de verdere omgeving enige tijd geleden met onze vakantie geweest.
    Verder prachtige verhalen, foto’s en bijzondere ervaringen allemaal.
    Je overnachting in Rome is gelukkig al geregeld. Met de zangteksten van Jenneke ga je dat zeker halen.............
    Succes Jan met het vervolg van dit grote avontuur!
  13. Sue Risk:
    14 mei 2019
    Hello Jan, your journey is sounding wonderful and especially the very special encounters and overnight stays. We too are enjoying the beautiful weather and walking in the sunshine. I am enjoying reading your blog.
  14. Cobie en Aad:
    14 mei 2019
    Je zult hem maar gewonnen hebben, die voetreis naar Rome! De kunst is dan om er ook iets moois van te maken en dat doe je zeker. Wat een prachtige verhalen en foto’s. Veel van de plaatsen, waar je doorheen bent gelopen, kennen wij alleen van de verkeersborden op weg met de caravan naar Zuid-Frankrijk. Maar je kiest bewust voor de rustige route en hebben op een foto gezien, dat je ook al in “de andere wereld” bent geweest. Jan, blijf ons verrassen met je verhalen en foto’s. Het programma van omroep Max over de kampeerreizen heet “We zijn er bijna” en dat al vanaf de eerste uitzending. Jij hebt nog een heel stuk voor de boeg, maar na elke etappe komt Rome weer een dag dichterbij. Ga zo door.
  15. Rita Rondeboom-Krop:
    15 mei 2019
    Wat bedoelt Joke met : Ik heb een belevenis van je gehoord die ik hier niet teruglees ??
    Ben benieuwd! Misschien hoor ik het nog wel eens.....
    Wel spannend, 's nachts ronddwalen in zo'n groot gebouw!
    Veel succes en wandelplezier verder! Houd moed!
  16. Els Diepenbroek:
    16 mei 2019
    Wat een prachtig verhaal.
    Ik heb vandaag van Bas je blog gekregen.
    Wel neem ik mijn petje af voor je ik fiets het liever.
    Ben erg benieuwd naar je volgende verhaal.
    Veel succes
  17. Ton Ripmeester:
    18 mei 2019
    Beste Jan. een bijzondere reis met prachtige mensen en plaatsen.
    Het is heel wat waart om dit te mogen meemaken.