Rijstvelden
10 juni 2019 - Gropello Cairoli, Italië
De afgelopen week is het landschap geleidelijk aan veranderd. Van het hooggebergte via de vallei van Aosta, met steeds lager wordende bergen, naar een vlak landschap. Hier beginnen de rijstvelden. Op zich mooi om te zien maar het is vrij eentonig en na een aantal dagen is het wel genoeg. Overigens zijn er in die streek wel mooie oude stadjes zoals Pont-Saint-Martin, Ivrea en Vercelli. De foto's spreken voor zich. In de rijstvelden zijn veel mooie vogels en ook heb ik otters gezien. Helaas ook veel muggen.
In Ivrea wilde ik de kathedraal bekijken. De deur waardoor ik naar binnen wilde gaan zat dicht. Ik vroeg aan een mevrouw die op het plein voor de kerk op een bank zat of de kathedraal misschien gesloten was. Dat was niet zo maar de ingang was aan de andere kant. Ze zou het me wel even laten zien en liep mee. Vervolgens kreeg ik van haar een uitgebreide rondleiding door de kathedraal en de crypte en werd ik voorgesteld aan de priester. Ze vertelde dat er nog meer mooie kerken en andere interessante bouwwerken in de stad te zien waren. Uiteindelijk werd het een stadswandeling van meer dan een uur. Daarna moest ze terug naar de kerk. Ze vertelde dat ze onderwijzeres is en daarnaast theologie studeert. In de Rooms-Katholieke Kerk kan ze daar als vrouw niets mee, maar het is haar passie. Het was een leuke ontmoeting.
In Italië kom je veel meer pelgrims tegen dan in Frankrijk en Zwitserland. Inmiddels is er al een aardig clubje bekenden die je steeds weer tegenkomt in een hostel of gewoon onderweg. De meesten zijn Italianen. Begin van de week ontmoette ik Antonio uit Argentinië. We kwamen elkaar tegen en het viel me op dat er een fietshelm aan zijn rugzak hing. Hij spreekt vrijwel geen Engels maar met behulp van Google Translate kon hij me uitleggen wat daarvan de reden was. Hij was in Santiago de Compostela in Spanje gestart voor een fietstocht naar Rome. Dat ging goed tot Barcelona, daar is zijn fiets, compleet met tassen, gestolen. Hij was alles kwijt behalve een kleine tas met persoonlijke bezittingen en zijn fietshelm. Een groot drama natuurlijk, maar hij gaf de moed niet op en besloot om zijn fietstocht om te zetten naar een voettocht. Met de bus vertrok hij naar Zwitserland om daar de Via Francigena op te pakken. Hij heeft nu een wandeluitrusting met een fietshelm als souvenir. Hij zei: Ik kijk niet achterom naar wat er is gebeurd maar geniet nu van mijn voetreis. Veel bewondering heb ik voor Antonio!
Over de afstand die ik inmiddels heb gelopen bestaan wat misverstanden. Dat komt omdat ik in mijn blog alleen de overnachtingsplaatsen invoer en niet de complete tracks. Reislogger berekent vervolgens hemelsbreed de afstanden tussen de ingevoerde plaatsen. Dit resulteert in een kleinere totaal afstand dan de werkelijkheid. Niet zo belangrijk, Rome is gewoon heel ver lopen ;)
Aanvankelijk dacht ik veel tijd te hebben om te lezen en naar muziek te luisteren. Maar dat valt tegen. Na de dagelijkse wandeling ga je naar de overnachtingsplaats om in te checken. Dan douchen en meestal wat kleding wassen. Vervolgens de volgende dag voorbereiden. Waar loop ik morgen heen en waar kan ik overnachten om vervolgens te reserveren. Dat kost best veel tijd. Ook wil je wat drinken en praten met andere gasten en als je in een interessante stad bent dan wil je die ook nog bekijken. Af en toe moeten er wat boodschappen gedaan worden. Na het eten hooguit nog iets drinken en dan naar bed. Het klinkt misschien vreemd maar rust heb je eigenlijk alleen tijdens de wandeling zelf. Muziek luister ik soms met oordopjes. Van Simon kreeg ik bij vertrek een door hem samengestelde Spotify afspeellijst met de toepasselijke titel To Meditate. Een heel gevarieerde lijst van pop tot religieus, maar vrijwel alles met teksten die ergens over gaan. Als voorbeeld een stukje tekst uit een song van Leonard Cohen; 'There is a crack in everything, that's how the light gets in', uit Anthem. Of van Boudewijn de Groot; 'De aarde zwaait open, ik zie haar lopen in mijn eigen groene gras', uit Eva. Kortom, veel teksten waar je heerlijk op kunt kauwen. Wat ik ook leuk vind is tekst die taalkundig eigenlijk niet klopt zoals 'Un-break my heart' en 'Un-cry these tears' van Toni Braxton. Tijdens het wandelen maak ik daar soms variaties op; 'Un-walk my feet' of 'Un-wear my shoes, I don't want them to lose'. Thuis gaat dat wel weer over. ;) Bedankt voor je lijst Simon!
Dit was het voor deze week. Op naar de Povlakte.
Hele mooie foto's.
Veel plezier met je verdere wandeling en ontmoetingen
Meestal dacht ik: de vogels hebben hun nesten, maar de pelgrim weer niet waar hij zijn hoofd te rusten zal leggen.....Uit jouw mail blijkt meer planmatigheid. Jan, zet hem op. Nog een heel eind, maar “je ruikt de stal” en zeker als je de eerste borden Rome ziet. Shalom:Bert
Je doet het toch maar ‘even’; respect!
Succes weer met de verdere wandeltocht en je mooie muzieklijst van Simon ... Enne ... probeer niet teveel mee te zingen he, ik vrees dat je de verdere reis dan alleen doorbrengt 😜😝😉
Houdoe 😘
Ons leven is een pelgrimsreis.
Dank je wel, Jan, voor je mooie ervaringen die je met ons wilt delen.
Kijk nu alweer uit naar je volgend verhaal, je maakt hier veel mensen blij mee. Sterkte op je reis.
Prachtig belevenis met de Italiaanse juffrouw. Dat doen mensen dus maar gewoon!
W.b. de verandering van het landschap; de foto's spreken boekdelen. Wat een verschil de eerste foto's nog in een bergachtige omgeving en de latere eentonige rijstvelden. Ik kan me voorstellen dat je het wel gezien hebt. Gelukkig zit de Povlakte er aan te komen ;-)
Weer een mooie wandelweek toegewenst, met mooie ontmoetingen.
Groet Kees
Foto ' s zijn prachtig.
Dankjewel!
gelukkig mogen we kwetsbaar zijn.
Opbeurende troost als je er evt. een keer
doorheen zit. Voorlopig ga je als een speer! Meelevende groet,